Proponujemy także inną formę „Adopcji Serca” – „Adopcję Serca” zbiorową.
Jaka jest różnica w porównaniu z indywidualną formą „Adopcji Serca”? Indywidualna adopcja to opieka nad konkretnym dzieckiem, które może mieć tylko jednego opiekuna. Choć „jeden opiekun” to nie tylko pojedyncza osoba, ale także grupa ludzi, którzy wspólnie podejmują opiekę nad jednym dzieckiem. Gdy opiekun – indywidualny lub zbiorowy – z takiej czy innej racji zaprzestaje udzielania pomocy powierzonemu sobie dziecku, a w odpowiednim czasie nie udaje się znaleźć zastępcy – dziecko traci pomoc i tym samym możliwość uczęszczania do szkoły.
Aby uniknąć sytuacji, która jest bardzo uciążliwa także dla administracji programu „Adopcja Serca”, proponujemy możliwość wspomagania nie konkretnego dziecka, ale konkretnej szkoły. W takim przypadku to szkoła (dyrektor, grono pedagogiczne czy osoby wskazane przez dyrektora) pod nadzorem pośredniczącego misjonarza będzie przydzielała pomoc. Dyrekcja szkoły, która upewni się, że dany uczeń rzeczywiście potrzebuje pomocy, oraz nauczyciele, którzy promują ucznia do następnej klasy, przydzielą pomoc dzieciom w wysokości pokrywającej realne koszty edukacji. Konieczność powtarzania klasy zasadniczo pozbawia danego ucznia pomocy materialnej. Reguła ta ma na celu mobilizowanie dzieci do nauki, a ich rodziców do większego zainteresowania edukacją swojego dziecka.
W chwili obecnej mamy zgłoszone trzy szkoły na Madagaskarze, które proszą o taką pomoc:
– Sierociniec i szkoła sióstr baptystynek w Fianarantsoa. Wiele sierot i dzieci z ubogich rodzin uczy się już w szkole prowadzonej przez siostry baptystynki dzięki temu, że mają pomoc od naszych Czcigodnych Darczyńców – Opiekunów. Jest jednak jeszcze wiele innych dzieci, które czekają na taką pomoc.

– Ubogi, niewielki college, który wybudowała w swojej rodzinnej wiosce z własnych oszczędności Teresa Razafindraketaka, emerytowana nauczycielka. W szkole, którą sama prowadzi, uczy się już przeszło 120 uczniów. Jest to jednak bardzo ubogi region Czerwonej Wyspy i wielu mieszkańców wioski nie stać na posłanie dzieci do tej szkoły. A placówka utrzymuje się z czesnego, które płacą dzieci. Pani Teresa chce również dożywiać uczniów z bardzo ubogich rodzin. Nie jest to jednak możliwe bez wsparcia z zewnątrz. Zwraca się więc do nas o pomoc.

– Trzecia szkoła, która prosi o wsparcie dla uczniów z ubogich rodzin, to niedawno zgłoszony college prowadzony przez ojców kapucynów w Fianarantsoa. Duża liczba uczniów z bardzo ubogich rodzin, którzy nie są w stanie zapłacić czesnego za szkolę, spowodowała ogromny deficyt w budżecie szkoły. Ojcowie kapucyni proszą więc o wsparcie finansowe dla swojej szkoły.
– Jest jeszcze jedna szkoła, a raczej grupa szkół, tzw. zerówek, które planuje zorganizować w swojej parafii Kasungu misjonarz z Malawi, o. Ludwik Zapała SJ. Szkoły te będą zakładane w poszczególnych wioskach ogromnej parafii Kasungu. Parafię tę tworzą, oprócz ok. 50-tysięcznego miasta Kasungu, 72 wioski i osady – stacje misyjne. Celem „zerówek” jest pomoc dzieciom w nauce, zapewnienie im lepszych warunków do efektywnej pracy. W szkołach państwowych klasy są bowiem bardzo liczne, mają nawet 200 i więcej uczniów w jednej klasie, co wręcz uniemożliwia efektywność nauczania. Planowane „zerówki”, z klasami o wiele mniej licznymi, stworzą dogodniejsze warunki, by dzieci mogły lepiej, z większym pożytkiem korzystać z zajęć lekcyjnych.
Stworzenie „małych funduszy” dla wyżej wymienionych szkół może pomóc im w rozwiązaniu trudnej sytuacji finansowej.
Darczyńcy zbiorowej „Adopcji Serca” nie otrzymują ani zdjęcia dziecka, ani informacji o nim. Jest jednak możliwość otrzymania zdjęcie klasy, której uczniowie korzystają z pomocy. Zawsze istnieje też możliwość kontaktu mailowego z misjonarzem opiekunem. Jego adres mailowy będzie udostępniany zgodnie z zapotrzebowaniem.

KONTAKT