„Adopcja Serca” to pomoc udzielana konkretnemu dziecku – sierocie bądź dziecku z ubogiej rodziny. Pomoc ta ma dwa wymiary. Pierwszy to opieka duchowa polegająca na regularnej modlitwie w intencji danego dziecka. To bardzo istotna pomoc dla wierzących, którzy swoje życie budują na Bogu i chcą Mu powierzać nie tylko własne życie i sprawy, ale także życie i przyszłość innych ludzi, szczególnie dzieci. „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże” (Mk 10,14). Przez modlitwę powierzamy dzieci Bogu i prowadzimy je do Niego, wypraszając im pomoc i opiekę.
Drugi wymiar pomocy, jaką możemy ofiarować konkretnemu dziecku, to materialne wsparcie umożliwiające mu dostęp do edukacji. Bardzo duża liczba dzieci w krajach, gdzie pracują jezuiccy misjonarze, nie uczęszcza regularnie do szkoły lub nigdy do niej nie uczęszczała. Jest wiele powodów braku dostępu do edukacji, jeden z najczęstszych to ubóstwo. Materialne wsparcie dzieci ma na celu pomoc w opłaceniu kosztów związanych z edukacją (tzw. czesnego) w krajach, w których nauka jest odpłatna. Uczniowie potrzebują też przyborów szkolnych, nierzadko wymagany jest także mundurek.

Oprócz tego ważne jest zapewnienie dziecku także innych niezbędnych rzeczy. Ze środków „Adopcji Serca” opłaca się na przykład lekarstwa, szczególnie przeciwko malarii, i śniadania (w szkołach prowadzących stołówki). Często się zdarza, że dzieci idą do szkoły na czczo albo posiłek, który rano dostają w domu, jest zbyt skromny. Bywa i tak, że dzieci otrzymują tylko jeden posiłek dzienne, tak wielka jest bieda ich rodziny. Dożywianie dzieci staje się zatem bardzo ważne.
Referat Misyjny Prowincji Krakowskiej Jezuitów prowadzi program „Adopcja Serca” w krajach, w których pracują jezuiccy misjonarze tejże prowincji: na Madagaskarze, w Malawi i w Zambii. O pomoc proszą także inne kraje, m.in. Kirgizja oraz Sudan Południowy. Adopcję może podjąć indywidualna osoba albo kilka osób razem (dwie lub trzy osoby lub większa grupa: klasa, szkoła czy stowarzyszenie). Osoba adoptująca dobrowolnie zobowiązuje się ofiarować 60 zł miesięcznie przez 12 miesięcy (720 zł rocznie) dla powierzonego sobie dziecka (20 dolarów, 15 euro poza Polską). Pomoc ta winna trwać przez dłuższy czas, najlepiej kilka lat przez cały okres edukacji, przynajmniej podstawowej, danego dziecka. Edukacja podstawowa na Madagaskarze trwa sześć lat (zerówka i pięć klas szkoły podstawowej zakończonej egzaminem państwowym), w Zambii i Malawi – siedem lat. Można także kontynuować opiekę nad danym dzieckiem w dalszych latach jego nauki, czyli w szkole średniej. Szkoła średnia na Madagaskarze trwa siedem lat (cztery lata to pierwszy cykl szkoły średniej i trzy lata liceum; pierwszy cykl kończy się egzaminem państwowym, a liceum – państwowym egzaminem maturalnym).
Kiedy dana osoba (lub grupa) decyduje się pomagać powierzonemu sobie dziecku i rozpoczyna ono edukację (od początku bądź wraca po przerwie spowodowanej np. brakiem środków na opłacenie czesnego), musi być świadoma, że jest to zobowiązanie. Nie można się z niego wycofać bez wcześniejszego uprzedzenia. Z bardzo ważnych przyczyn istnieje jednak możliwość rezygnacji, ale dopiero po roku. Jeden rok to minimum. O rezygnacji należy powiadomić Referat Misyjny najpóźniej miesiąc przed przewidywaną datą zaprzestania udzielania pomocy. Stąd przed podjęciem decyzji o opiece nad konkretnym dzieckiem należy się zastanowić, czy podoła się temu zobowiązaniu.
W przypadku rezygnacji danego opiekuna Referat Misyjny prowadzący to dzieło musi znaleźć inną osobę, a to często wymaga czasu: kilka tygodni, a nawet więcej, szczególnie gdy rezygnujących opiekunów w danym czasie jest więcej. Trudno dziecku, które rozpoczęło czy wznowiło edukację, powiedzieć, że nie będzie już chodzić do szkoły.

Aby dzieci w takim przypadku mogły kontynuować naukę, Referat Misyjny musi nadal wysyłać fundusze. Jednak z racji braku odpowiednich środków nie może robić tego ciągle i na dłuższą metę. Dlatego bardzo prosimy, aby włączając się do programu indywidualnej „Adopcji Serca”, mieć świadomość, że minimalny okres udzielania pomocy trwa rok.
Gdyby jednak z ważnych przyczyn ktoś nie był w stanie kontynuować swego zobowiązania nawet przez rok, bardzo prosimy o pilny kontakt z Referatem Misyjnym.

KONTAKT